Οι μέρες λοιπόν που φεύγουν είναι σα σταγόνες που γεμίζουν δοχείο- ή το κάτω μερος μιας κλεψύδρας Το κάνουν ανεπαίσθητα μα σταθερά. Δε το παίρνεις είδηση, μετά βλέπεις ότι πάνω από το μισό έχει γεμίσει. Αυτό ήταν και αυτό είναι. Καλά ή κακά, είναι η ζωή που έχεις ζήσει, και δεν θα υπάρξει φυσικά επανάληψη.
Και βέβαια αναρωτιέσαι τί θα μπορούσες να κάνεις, αφού κάθε στιγμή ήταν περίπου σαν αυτή ακριβώς την τωρινή στιγμή που, είτε αφιέρωνεις στις καθημερινές φροντίδες, είτε προσπαθείς να κρατήσεις με κάποιες χειρονομίες ή λέξεις. Και που, έτσι ή αλλιώς, πάντα σου γλιστράει.
Φαίνεται τελικά ότι η παραδοχή ότι ο χρόνος δε υπάρχει παρά για να χάνεται είναι αναπόφευκτος όρος για να απολαύσεις ό,τι μπορείς να απολαύσεις.
20.08.2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου